9 hours ago
Ώρες ώρες προσεύχομαι στους θεούς της σόουμπιζ να καθιερωθεί η διεξαγωγή της Eurovision όχι κάθε χρόνο, αλλά κάθε Σάββατο. Μαζί με τη μπάλα, που σκεπάζει τα πάντα σαν δηλητηριώδης κουβέρτα, το πανηγυράκι του ευρωπαϊκού –και λιγότερο ευρωπαϊκού τραγουδιού- είναι ο μοναδικός τρόπος για να παραμείνει ο νεοέλληνας στα χαρακώματα και για να ξαναβγεί στους δρόμους.
Ποια Τέμπη, τώρα, ποια διαφθορά και ποια ακρίβεια; Το ένα πράγμα που μας ενώνει δεν είναι οι ζωές μας που καταστρέφονται, αλλά οι αγορασμένες ψήφοι υπέρ του Ισραήλ και το υπερμεγέθες γυαλί αυτηνής της Κλαυδίας.
Η αοιδός δόξασε την Ελλάδα με την επιτυχημένη της εμφάνιση και σύσσωμη η κυβερνητική παράταξη έσπευσε να ευθυγραμμιστεί μαζί της, όχι μόνο για να αποκομίσει δάφνες, αλλά και για να στηλιτεύσει έμμεσα τη Μαρίνα Σάττι, εκείνη την απαίσια που μας ρεζίλεψε πέρυσι με το χασμουρητό της στη συνέντευξη τύπου του Ισραήλ. Η Σάττι ήταν ξέρω γω woke και αριστερή και αντισημίτισσα και μιγάδα και αλλοδαπή και αγενής και βαλτή και όλα τα κακά του κόσμου, ενώ η αστρομάτα Κλαυδία τίμησε το αίμα των προγόνων μας μοιρολογώντας για τις χαμένες πατρίδες και για τα τερλίκια και για τα τζιβαέρια.
Eurovision: Το μήνυμα της Μαρίνας Σάττι για την Klavdia – «Συγχαρητήρια αγγελική φωνή!»
Βέβαια οι παππούδες του Μητσοτάκη, του Άδωνη, του Σκέρτσου, όχι των ίδιων αυτοπροσώπως αλλά του συγκεκριμένου φυράματος, τους πρόσφυγες για τους οποίους τραγούδησε η Κλαυδία τους θεωρούσαν βρωμιάρηδες τουρκόσπορους και ήθελαν να τους πετάξουν στη θάλασσα. Δεν βαριέσαι όμως, τη σήμερον ημέρα είσαι ό,τι δηλώσεις, εκτός αν δηλώσεις φιλοπαλαιστίνιος, οπότε είσαι ρυπαρός τρομοκράτης.
Η Κλαυδία έσπευσε προ του διαγωνισμού να κάνει λεκτική κονσομασιόν με την ισραηλινή αποστολή, οπότε ήρθαν όλα κι έδεσαν γλυκά. Η επιτροπή του Ισραήλ μας έδωσε 12άρι επειδή μπέρδεψε την Κλαυδία με τη Γλυκερία, οι αδάμαστοι Ελληνες ψηφοφόροι έδωσαν με τη σειρά τους 12άρι στο Ισραήλ από κοινού με τα bot-άκια που έπιασαν δουλειά για να νοθεύσουν το αποτέλεσμα και η Σάττι αποκαθηλώθηκε διά παντός στη συνείδηση των νοικοκυραίων. Αυτό δεν ήταν το ζητούμενο; Με ένα άσμα, ένα κοπάδι τρυγόνια.
Τη μαγιά τη χάλασε ένα Λοάτκι παλικαράκι από την Αυστρία, προϊόν βιεννέζικου κονσερβατουάρ, που με τη φωνάρα του κατόρθωσε να νικήσει ακόμα και τις τηλεκατευθυνόμενες ψήφους του διεθνούς σιωνισμού. Η Γιουροβίζιον είναι κάτι σαν Gay Pride με τρισχειρότερες μελωδίες, αλλά μη το πείτε στον κυρ Παντελή και στην κυρα Κατίνα ότι όλη η Γιουροτέτοια είναι ντιγκιντάνγκες, γιατί νομίζουν ότι πρόκειται για σοβαρό στρέιτ διαγωνισμό, στον οποίο διακυβεύεται η φυλετική μας ανωτερότητα και η διαιώνιση του πανάρχαιου πολιτισμού μας.
Υπάρχει άλλο έθνος που παίρνει στα σοβαρά αυτή τη νύχτα σαχλαμάρας; Ναι, υπάρχει. Το Ισραήλ, που καταλαβαίνει καλά την αξία της λεγόμενης soft power και έχει ανάγκη την καλή κουβέντα, απ’ όπου και αν προέρχεται. Θα έλεγα «και η Ρωσία», αλλά αυτό το θέμα λύθηκε πριν από 1-2 χρόνια, όταν οι Ρώσοι εξοστρακίστηκαν από τον διαγωνισμό για να μάθουν άλλη φορά να αφήνουν ήσυχη την πατρίδα της Ρουσλάνας.
Για τη διεθνή κοινότητα, ακόμα και για τα soft παραρτήματά της, υπάρχουν καλοί πύραυλοι και κακοί πύραυλοι. Ό,τι έχει απάνω το αστέρι του Ισραήλ, είναι ευλογημένο από τη σκόνη των Αγίων Τόπων και κάνει σκόνη και θρύψαλα οτιδήποτε έχει την ατυχία να βρεθεί στο διάβα του. Πέρυσι και φέτος προέκυψε μία μικρή αστοχία με τη λαϊκή ψήφο που πήγε σε άκαπνους κεντροευρωπαίους, αλλά το χρυσό μετάλλιο του 2026 είναι δικό μας, ημών των Σημιτών. Θα γιορταστεί με πανηγυρικούς βομβαρδισμούς στη Γάζα, στο σπίτι της Μαρίνας Σάττι και όπου αλλού ζουν Παλαιστίνιοι και φιλοπαλαιστίνιοι. Το BBC απέλυσε τον Γκάρι Λίνεκερ, οπότε πήρε απαλλαγή την τελευταία στιγμή.
Οι Ισπανοί ξεκίνησαν τη μετάδοσή τους με μήνυμα υπέρ της Παλαιστίνης και ενάντια στη γενοκτονία, αλλά αυτοί σκοτώνουν τους ταύρους, οπότε δεν μετράνε. Τις ηχογραφημένες επευφημίες υπέρ του Ισραήλ μέσα στο Παλέ όπου έγινε η Γιουροβίζιον στην ουδέτερη Βασιλεία εμείς τις πλασάραμε για γνήσιες, ενώ οι Έλληνες τηλεσχολιαστές ξεσπάθωσαν ενάντια στους εγκαθέτους που υποστήριξαν ότι ακούστηκε γιούχα.
Και όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα, με τη γελοία εκτόξευση του ισραηλινού τραγουδιού όταν συνυπολογίστηκε η «λαϊκή ψήφος», σύσσωμο το ελληνικό έθνος ξεχύθηκε στις επάλξεις για να βγάλει τα μάτια του. Εξυπακούεται ότι στους εορτασμούς συμμετέχουν τα πετσωμένα Μέσα. «Να τι σημαίνει η έκτη θέση της Κλαυδίας στη Γιουροβίζιον», γράφουν.
Τι να σημαίνει; Εθνική ανάταση και αναβάθμιση της Ελλάδας από τους οίκους αξιολόγησης, αυτό σημαίνει. Έργο Μητσοτάκη, οι κορώνες που βγήκαν από το λαρύγγι της Πουλχερίας. Άλλο ο αστερομάτης, άλλο ο αυγουλομάτης. Η Γιουροβίζιον βρήκε περίοπτη θέση στο κυριακάτικο διάγγελμα του πρωθυπουργού, οι μισοί υπουργοί προχώρησαν διθυραμβικές αναρτήσεις και η ακοίμητη Ελλάδα νοσταλγεί τις αλησμόνητες ημέρες του 2004-5, όταν ήμασταν ταυτόχρονα πρωταθλητές Ευρώπης στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ και στο ελαφρό τραγούδι.
Στα social media η Γιουροβίζιον είναι –όπως και περυσι- αποκλειστικό θέμα συζήτησης, τρεις μέρες τώρα για να μη πω τρεις εβδομάδες, λες και έχουμε όλα τα προβλήματά μας λυμένα. Εάν για κάποιον σατανικό λόγο η διοίκηση της ΕΡΤάρας αποφασίσει να αποσύρει την ελληνική συμμετοχή από τούτο το συμπούρμπουλο, ο λαός της Ελλάδος θα κηρύξει παλλαϊκή διαμαρτυρία, ζητώντας τη γκρίζα κεφάλα του Παπαδόπουλου επί πίνακι.
Και πού να ήμασταν εμείς οι αδικημένοι, ε; Να βρισκόμασταν πέντε βήματα από το νήμα και να βλέπαμε ξαφνικά μπροστά μας τις πλάτες των Οβριών, πάνω που θα ανεβοκατεβάζαμε τα χεράκια για την πρόβα της απονομής! Θα στήναμε λαϊκό δικαστήριο ή δεν θα στήναμε; Θα τασσόμασταν στο πλευρό των Παλαιστινίων ή δεν θα τασσόμασταν; Θα απαιτούσαμε προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή δεν θα απαιτούσαμε; Θα βγάζαμε ένα εκατομμύριο κόσμο στους δρόμους ή δεν θα βγάζαμε;
Μια χαρά μας τα είπε ο Πρετεντέρης, δεν γίνεται να ασχολούμαστε μια ζωή με τα Τέμπη και με αντίστοιχες βλακείες. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, συμπληρώνεται τρίμηνο από την Παρασκευή του μεγάλου ξεσηκωμού και δεν κουνιέται φύλλο. Ό,τι επαναστατήσαμε, επαναστατήσαμε. Όσο φωνάξαμε, φωνάξαμε. Μόνο αν δώσουν στον αντίπαλο πέτσινο πέναλτι θα νιώσουμε πίεση στον τράχηλο και θα αγριέψουμε ξανά.
Το θέμα των Τεμπών και του ξυλολίου, πάει, επιλύθηκε Καρώνης σπήκινγκ. «Ήρθε η ώρα του Καραμανλή», φώναξαν οι ΔΑΠίτες ούνα φάτσα ούνα ράτσα με αυτήν την Τουντούρη, το βράδυ των φοιτητικών ψευτοεκλογών. Πρέπει λέει να ζητήσουμε και συγγνώμη, που προσβάλλαμε αυτούς τους αγνούς και άμωμους υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος. Δεν ενδιαφέρει πλέον ο καημός της Μαρίας Καρυστιανού, ενδιαφέρει μόνο η γυαλαμπούκα της Κλαυδίας, της τραγουδίστριας χωρίς επίθετο. Καπουτζίδης σπήκινγκ. Από αυτόν, τουλάχιστον, περίμενα κάτι καλύτερο, από χαρούμενο πλυντήριο. Ίσως να είμαι αφελής.
Τη βραδιά της Γιουροβίζιον, έπεσε στα Εξάρχεια ξύλο μετά μουσικής, με τους συνήθεις κρανοφόρους δράστες και τα συνήθη αναρχοάπλυτα θύματα. Μέσα σε καφετέριες και σε μπαρ, μάλιστα. Ακούσατε κάτι για τα επεισόδια; Ούτε κι εγώ. Τις λίγες φορές που η είδηση μεταδόθηκε, οι ομιλούσες κεφαλές ομίλησαν για ταραξίες που «εκτόξευσαν καρέκλες σε αστυνομικούς». Όλα κι όλα, ο τηλεθεατής δεν γουστάρει να σκοτίζεται.
Να ξεσκάσει ζητάει, ο αστερομάτης. Τα Σαββατόβραδά του θέλει να τα περνάει με ποδόσφαιρο και με Γιουροβίζιον όπως το αντιπροχθεσινό, δίχως άρτον αλλά με άφθονα θεάματα, μία μιντιακή χούντα σε εκσυγχρονισμένη βερσιόν 2025, καταμεσίς μιας χώρας που δεν βρίσκεις επίθετο για να τη στολίσεις, τουλάχιστον όχι κοσμητικό.
Σταθείτε, μισό λεπτό, σκέφτηκα ένα, έστω δανεικό. Όπως είπε πρόσφατα κάποιος σοφός: «Είστε γελοία, κυρία μου. Ένας πραγματικός κλαυσίγελως». Ένας τόπος που θρηνεί υποκριτικά τη γενοκτονία των Ποντίων, αλλά τσουγκρίζει τα ποτήρια της σαμπάνιας για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Διαβάστε επίσης:
English (US) ·