Σε μια συγκυρία που η ανθρωπιστική τραγωδία στη Γάζα έχει φτάσει στα όρια της γενοκτονίας, προκαλεί βαθιά εντύπωση ότι ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο Εχούντ Ολμέρτ, δείχνει περισσότερη ενσυναίσθηση και πολιτική ευθυκρισία από την ελληνική κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο BBC, ο Ολμέρτ μίλησε ανοιχτά για τις ενέργειες του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, τις οποίες χαρακτήρισε ως «πολύ κοντά σε έγκλημα πολέμου». Κατήγγειλε τον πόλεμο που διεξάγει η κυβέρνηση Νετανιάχου ως «χωρίς σκοπό», και τόνισε πως το Ισραήλ όφειλε να διαχωρίζει τους μαχητές της Χαμάς από τους αθώους Παλαιστίνιους πολίτες, κάτι που προφανώς δεν συμβαίνει.
Ενώ η διεθνής κοινότητα, από τον ΟΗΕ μέχρι την Ε.Ε. και τον Καναδά, υψώνει πλέον ξεκάθαρα τη φωνή της απέναντι στα εγκλήματα της ισραηλινής κυβέρνησης, ζητώντας την άμεση είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας και την αποτροπή περαιτέρω αιματοχυσίας, η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει να σιωπά. Ή μάλλον, να ευθυγραμμίζεται πειθήνια με τις επιλογές του Τελ Αβίβ, αποφεύγοντας κάθε κριτική και αποστασιοποιούμενη ακόμη και από συλλογικές πρωτοβουλίες που στηρίζουν το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Ελλάδα ήταν απούσα από την κοινή ανακοίνωση 24 χωρών, η οποία καλεί το Ισραήλ να επιτρέψει την είσοδο βοήθειας στη Γάζα. Την υπέγραψαν χώρες όπως η Ισπανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιρλανδία, η Σουηδία, αλλά και παραδοσιακοί σύμμαχοι του Ισραήλ όπως ο Καναδάς και η Ιαπωνία. Η Ελλάδα πουθενά. Μάλλον το δόγμα της «δεύτερης πατρίδας» δεν επιτρέπει ούτε καν τη συμμετοχή σε εκκλήσεις για την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Γιώργος Γεραπετρίτης, σε μια από τις πιο ηχηρές και αποκαλυπτικές σιωπές της εξωτερικής μας πολιτικής, δίνουν το στίγμα μιας κυβέρνησης που προτιμά να βρίσκεται στο πλευρό μιας κυβέρνησης που καταγγέλλεται διεθνώς για εγκλήματα πολέμου, παρά στο πλευρό της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της λογικής.
Το τραγικό ειρωνικό στοιχείο εδώ είναι πως ακόμη και ένας πρώην ηγέτης του ίδιου του Ισραήλ, με βαθιά γνώση της περιοχής και του πόνου και των δύο λαών, τολμά να σταθεί απέναντι στο σημερινό καθεστώς και να πει την αλήθεια. Ενώ η ελληνική κυβέρνηση, από ασυγχώρητη πολιτική αδράνεια ή συνειδητή ταύτιση, κρύβεται πίσω από διπλωματικές υπεκφυγές.
Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς πού είναι η ελληνική «πολιτισμική ανωτερότητα»; Πού είναι οι αρχές της Δημοκρατίας, του Ανθρωπισμού και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όταν ούτε καν το αυτονόητο, η καταδίκη της σφαγής αμάχων και ο αποκλεισμός ανθρωπιστικής βοήθειας, δεν γίνεται αποδεκτό ως κοινή θέση;
Όταν ένας πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ λέει τα πράγματα με το όνομά τους, αλλά ο Έλληνας πρωθυπουργός επιλέγει να σιωπήσει, τότε δεν μιλάμε απλώς για διαφορά πολιτικής αντίληψης. Μιλάμε για διαφορά ήθους. Και τελικά, για ένα ιστορικό λάθος που γράφεται με ελληνική υπογραφή.
Διαβάστε επίσης:
Τραγωδία στη Θεσσαλονίκη: Κοριτσάκι 5 ετών πέθανε από κεραυνοβόλο σηψαιμία